Triest te lezen hoeveel mensen zich toch eenzaam en allen voelen of zijn met de kerst. Ook ik had ooit de tafel vol, kookte dagen van te voren lekker Indisch, iedereen was altijd blij, vond het heerlijk het was supergezellig. Toen ging ik scheiden (al weer 4 jaar geleden) en ineens kon ik blijkbaar niet meer koken.
Gelukkig heb ik mijn zoon nog bij me maar gezien zijn leeftijd wil hij eigenlijk liever op pad met leeftijdsgenoten. Gaat dus in ieder geval voor een paar uurtjes op pad, dat moet hij toch ook kunnen doen vind ik.
Eenzaamheid lijkt altijd iets voor ouderen te zijn maar geloof me het raakt ook veel mensen in hun veertig. Wat is dat toch, waarom is iedereen zo op zichzelf gericht en is er geen ruimte voor anderen.
Misschien dat ik volgend jaar toch een log ga openen met uitnodigingen voor een volle kersttafel, kan iedereen aanschuiven, nemen er voor mijn part een paar een flesje wijn mee of zorgen voor het nagerecht en de rest doe ik dan wel.
Lekker ongedwongen met een man of tig aan tafel. Lijkt me super alleen ik hoop dat ik niet inzak van verdriet zoals nu.
Want het blijft triest dat je na een huwelijk van 20 jaar niemand meer over houdt.
Mensen willen toch kiezen, en een aantal zijn in korte tijd overleden en als je dan ook geen familie hebt.
Het voelt klote en het uitzicht voor de toekomst. Op een bepaald moment durf je ook geen vriendschappen meer aan, bang dat je weer teleurgesteld wordt maar ja … dan zit je dus met kerst nagenoeg in je uppie.
Pfff heel verhaal, nogmaals het blijft jammer dat kerst zo beladen wordt hierdoor