Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
J.Aalders
Kerstverhaal: Ontmoeting met de Kerstman.
Sneeuwvlokken dwarrelden uit de hemel op kerstavond en bedekte het landschap in een wit doek.
Een prachtig gezicht, het leek wel een sprookje.
Ik wandelde rustig door op weg naar huis en bewonderde al die mooi versierde huizen.
Tot plots een huis mijn aandacht trok .
Geen versieringen, geen kerstboom, geen lichtjes maar een klein kaarsje boven achter een slaapkamer raam die zacht flikkerde in de nacht.
In het licht van het flikkerende kaarslicht zag ik een droevig gezichtje .
Het keek met een droeve blik naar buiten, door de sneeuwvlokken in de schemer kon ik het niet goed zien en dacht die kan waarschijnlijk niet wachten tot morgen om te gaan spelen in de sneeuw.
Maar toen ik wat dichterbij het huis kwam, zag ik een verdrietig gezichtje.
Traantjes rolde naar beneden over de wangen.
Ik kreeg een brok in mijn keel en dacht morgen is het de eerste kerstdag en de kerstman brengt dan de cadeaus.
Dan zou toch ieder kind eigenlijk blij moeten zijn.
Ik was ervan overtuigd dat hier meer aan de hand was.
En wilde hier toch het mijne van weten.
Ik zag dat er beneden ook nog licht branden en dacht ik bel gewoon aan.
Maar net toen ik het hekje opende, werd ik op mijn schouder getikt.
Ik draaide mij om en schrok.
Het was iemand verkleed als de kerstman, dacht ik.
Maar na wat onderzoekende vragen van mijn kant bleek dat ik stond te praten met de echte Kerstman!
Kerstman, zei ik, sorry dat ik zo schrok, maar realiseert u zich dat er heel wat onechte Kerstmannen rondlopen?
Mensen verkleed in Kerstmannenpakken, met soms minder goede bedoelingen en die proberen geld bijeen te krijgen vanwege uw succes?
De Kerstman lachte en streek over zijn baard.
Ik ben blij als mensen dat doen wegens de juiste redenen.
Ik heb begrepen dat tijdens de laatste Kerstmis duizenden mensen zich hadden verkleed als Kerstman.
Ik weet zeker dat ze weten wat ze doen.
Maar ik heb gehoord dat er speciale Kerstmannenscholen zijn waar gewone mensen worden getraind om te zijn zoals u, hield ik vol.
Ja, daar heb ik over gelezen, zei de Kerstman.
Mensen plakken een valse baard aan, verkleden zich in rode kostuums, stoppen kussens onder hun verkleedpak om ze dikker te doen lijken, lopen vervolgens rond met een vrolijk gezicht en oefenen het roepen van ?
Ho Ho Ho.?
Het klinkt als pure pret!
De Kerstman pauzeerde even en keek wat rond, bijna schrikachtig, en vervolgde toen met een gedempte stem.
In werkelijkheid, is mijn baan helemaal niet zo leuk meer.
Wij werken het hele jaar hard om cadeautjes te maken voor kleine kinderen om hun Kerstfeest zo blij mogelijk te maken.
Ik doe mijn uiterste best om de juiste cadeautjes bij de juiste kinderen te krijgen.
Maar zij krijgen ze niet altijd.
Dat is niet mijn schuld!
Het is een grote zorg.
Ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst een fijne Kerst had.
Een beetje verwonderd vroeg ik “Maar cadeautjes geven met Kerstmis is toch zeker ontzettend leuk?”
Het probleem is, legde de Kerstman uit, veel kinderen wonen niet meer thuis ?
En in het bijzonder ?
Zij wonen niet meer met hun Vaders(Moeders) samen.
Ik lever de cadeautjes af, maar de kinderen zijn er gewoon niet.
Elk jaar in Januari krijg ik duizenden brieven van kinderen die vragen wat er met hun cadeautjes is gebeurd, en waarom zij met Kerstmis hun Vaders(Moeders) niet mochten zien.
Het droevige,verdrietige kindje hier boven in dit huis schrijft mij ook ieder jaar.
Het schrijft ieder jaar weer, dat het geen cadeautjes wil, maar haar andere ouder heel erg mist en of ik kan zorgen dat ze deze kerst elkaar weer zullen zien.
Nu begreep ook ik waarom dit kindje zo verdrietig was.
Ik werd er ook verdrietig van, want helaas kon ook ik het kindje hier niet mee helpen.
Ook de kerstman zag mijn verdriet en zei ja het is allemaal erg deprimerend.
Je zou mijn baan niet willen hebben.
Want ook in oorlogen maar ook andere maatschappelijke problemen hebben grote gevolgen voor de leefsituatie van kinderen.
Ze kunnen niet naar school, hebben niet genoeg eten, drinken of krijgen te weinig medische hulp.
Er zijn ook miljoenen kinderen in ontwikkelingslanden die geen schoon drinkwater, scholen of gezondheidszorg hebben.
Kinderen worden helaas in alle landen ook vaak van hun ouders/oma's en opa's gescheiden in oorlogen of weggehouden na een (echt)scheiding of moeten bijvoorbeeld zwaar werk doen, worden gediscrimineerd, moeten vluchten of krijgen te maken met misbruik/lichamelijk en psychisch geweld.
Je zou mijn baan niet willen hebben, geloof me.
Maar het is nu eenmaal de tijd van opgewektheid en vreugde.
Hier, neem een kerstkrans."
“Dankjewel Kerstman,” zei ik. “Fijne Kerst.”
"En een fijne Kerst voor jou ook, zei de Kerstman treurig.
Verbeeldde ik het me of zag ik werkelijk nu ook een traan rollen over de wang van de Kerstman, richting zijn baard? Ik wachtte niet af of dat werkelijk zo was.
Ik wandelde naar huis en moest deze kerst enkel nog maar aan het verdrietige kindje denken, die al jaren met kerst achter het slaapkamer raam een kaarsje liet branden in de hoop dat..
Ja beste mensen, sneeuwvlokken zijn een van de meest kwetsbare dingen in de natuur, maar kijk naar het effect dat vele vlokken samen veroorzaken.
Onze kinderen zijn net zo kwetsbaar.
Laten we dus de handen in elkaar slaan om alle kinderen een betere wereld te geven.
J.Aalders
